Badania wyszly mi nawet ok,poza tym,ze mam anemie to w miare reszta jest w porzadku.Czuje juz pukanie w brzuchu i wiem,ze to nasze Male tak sie rusza...puszczam muzyke relaksacyjna dla kobiet w ciazy w nadziei,ze nasz dzidzius juz cos slyszy z zewnatrz:o)
Moja rodzina rozkreca biznez klocac sie przy tym co niemiara...obrazajac sie na siebie,a przy okazji czasem i na mnie-chyba juz tak dla zasady.Ech...co te pieniadze z ludzmi robia?
Mnie to irytuje wiec staram sie nie uczestniczyc w ich utarczkach,choc czasem to jest trudne bo wszelkie zale i pretensje na siebie kieruja do mnie,tak zeby gdzies sie wygadac-wiec tak czy owak jestem wciagana w konflikty rodzinne.
Dobrze,ze chociaz ogolnie czuje sie dobrze,choc wciaz drze jesli tylko cos mnie zaboli czy nagle poczuje sie slaba i gotowa zemdlec lub jezeli wydaje mi sie,ze dzieciatko juz dluzszy czas sie nie rusza.Tlumacze sobie,ze wszelkie niedogodnosci jakie mam sa zwiazane z ciaza wiec moze mi byc slabo,krecic sie w glowie,czasem moze mnie cos uciskac w podbrzuszu czy moge miec problemy ze snem,ze dzidzius jest jeszcze tak maly,ze pewnie rusza sie calkiem sporo ale nie zawsze moge to odczuc.No musze jakos zdlawiac strach bo inaczej bede wpadac w panike albo zyc w stresie a to ani dla mnie ani dla dziecka nie jest dobre.
Kupilam sobie dwie pary spodni ciazowych,bo moj brzuszek urosl na tyle,ze dresy zaczely mnie uwierac.Trafilam akurat na ostatni dzien promocji wiec skorzystalam i za naprawde niewielka sume jak na odziez ciazowa,zakupilam jedna pare dzinskow i pare spodni materialowych.Moja przyjaciolka ma mi przyslac swoje rozne ciuszki ciazowe wiec na razie nie obkupuje sie w te rzeczy,zreszta dochodze do wniosku,ze to bez sensu kupowac wiele ubran ciazowych bo przeciez potem nie mozna ich uzywac-no chyba,ze w kolejnej ciazy.Bluzki wiec nosze te co mialam,tylko spodnie musialam sobie sprawic,ale jestem bardzo z nich zadowolona wiec jest ok.
Rodzina ze strony mojego meza czeka z niecierpliwoscia na wiadomosc,czy bedziemy miec synka czy coreczke.Ja tez juz nieco przejmuje ten nastroj niecierpliwosci...zastanawiam sie,czy jutro sie dowiemy?
Ostatnio przed dwoma tygodniami lekarka powiedziala nam,ze wydawalo jej sie przez chwilke,ze widziala cos co wskazywaloby na chlopca(mozna sie domyslic co widziala!),ale nie byla pewna bo plod byl jeszcze malenki i widocznosc byla kiepska bo sie wiercil,krecil i zamykal nozki.
Moze tym razem sie uda? Pamietam jak kiedys nam powiedziala,ze serduszko bije "na dziewczynke" i od tej pory nastawilam sie,ze bedzie corcia,teraz jak powiedziala,ze moze chlopiec,zaczelam wyobrazac sobie nasza rodzine z synkiem...dziwne jak szybko potrafimy zmienic tok myslenia...
Nam zalezy,zeby dziecko bylo zdrowe,bo przeciez to najwazniejsze jest ale chyba bardziej do tej pory myslalam o dziewczynce...moze dlatego,ze zawsze chcialam miec siostre a potem jakiekolwiek dziecko mialo pojawic sie w rodzinie,za kazdym razem chcialam,zeby to byla dziewczynka.
Ale zastanawialam sie rowniez jak to bedzie patrzec,gdy moj maz,moj brat i moj tata beda kopac mala pileczke z naszym synkiem...wiec chyba nie nastawiam sie jednak bardzo na dziewuszke-co bedzie to bedzie-dla nas to wielkie szczescie i powod do dumy i radosci...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz